Zaman zaman boşluk hissiyle dolup taşar içimiz. Ne geçmişe özlem duyarız, ne de geleceği umursarız. Sadece şu anın içinde kayboluruz.

Hayatın karmaşasında mola vermek gibi. 

İsteyerek verdiğimiz molalardan değil ama ruhumuzun ve bedenimizin bize zorla verdirmesi gibi bir şey bu mola.

Psikolojik olarak daha çok hırpalanıyoruz bu süreçte.

Yorucu ve büyük karmaşanın içinde kalmak, korkutucu da biraz.

Hiçbir şey istemiyoruz ama tekrar yetişemiyecek korkusu da kaplıyor içimizi.

Böyle anlarda yanlış kararlar vermeye de müsait oluruz.

Peki, bu boşluğu doldurmanın yolu nedir?

Kendiliğinden mi geçer yoksa çabalıyormuyuz farketmeden?

Her gün aynı rutin, aynı sorumluluklar, aynı telaş... 

Dinlenmeye ihtiyacımız olduğunda bu hisse kapılırız bazen, yorucu hayatın içinde dinlenmeye en çok ihtiyaç duyarız.

Herkesden herşeyden kaçmak istiyorum ben bu ara. Öyle dümdüz oturmak boş boş izlemek yataktan günlerce çıkmadan yatmak.

Bununla başa çıkmanın diğer yolu da o sinyallere cevap vermek, kendimize zaman ayırmak.

Böyle bi vaktimiz varsa çok değerli.

Belki de uzun zamandır yapmadığınız bir hobinize geri dönmek, sizde unutulmuş bir enerjiyi ortaya çıkarabilir. Kitap okumak, resim yapmak, müzik dinlemek veya yürüyüşe çıkmak... 

Sevdiklerinizle vakit geçirmek, sohbet etmek...

Hangi aktivite size iyi geliyorsa, ona odaklanın. Bu sadece boşluğunuzu doldurmakla kalmaz, aynı zamanda ruhunuzun derinliklerine dokunabilir.

Unutmayın, hayat bazen sizi durmaya, düşünmeye ve nefes almaya zorlar. 

Bu anlarda, içsel bir yolculuğa çıkmak bize en iyi gelen şeydir. 

Boşluk hissi, bazen de yeni başlangıçların habercisi olabilir. 

Onu doğru bir şekilde değerlendirmek, hayatınıza yeni şeyler kazandırabilir. 

Kimi zaman hayatın ortasında kaybolmak, bazen en güzel buluşmalara yol açabilir.