İki ezeli rakibin mücadelesine bakalım.

Bir tanesi şampiyon olmuştur, diğeri ikinci, üçüncü...

İkinci olan kulüpte yeni başkan olarak sen seçilmişsindir. Yeni bir yönetim kurarsın.

Yeni bir teknik direktör, yeni transferler...

Taraftara heyecan verir bu. Hele ki bir süredir şampiyon olamıyorsan...

Taraftar ümitlenir. "O sene bu sene" der. Şampiyonluk şarkıları söylenmeye başlanır.

Sezon başlar. Tabi rakiplerin de hazırlık yapmıştır.

Kıran kırana mücadeleler olur. Yenersin, yenilirsin...

Ve lig biter. Rakibin yine şampiyon olmuştur. Sen ikinci.

Taraftar homurdanmaya başlar.

Teknik direktörü değiştirirsin hemen. "Bu kötüydü" dersin. Yeni futbolcular transfer edersin.

Taraftar yine heyecanlanır.

Geçen sezon söylenilen "O sene bu sene" türküleri yeniden söylenmeye başlanır. Rakibin şampiyon olduğu için, bir iki takviye yapar. Yeterli görür.

Ve sezon başlar. Yine kıran kırana mücadeleler. Galibiyetler, mağlubiyetler...

Yine şampiyon olamazsın.

Taraftar çıldırır. "Yönetim istifa" diye bağırır.

Hakemlere söylenirsin. Federasyona saydırırsın. Hak, hukuk, adalet nidaları atarsın.

Taraftar bir kez daha heyecanlanır. Ama artık güveni de sarsılmıştır. Ümidi kırılmıştır.

Sen değişime gittiğini söylersin. Yine aynı şeyleri tekrar edersin. Aynı başarısız hamleleri yeniden denemeye çalışırsın. Lakin başarısızlık futbolcuda ya da teknik heyette değildir aslında. Bunu görmezsin.

Bunu görmediğin için aradaki puan farkı ile avunursun. "Geçen sezon dokuz puan fark vardı, bu sezon üç puanla şampiyonluğu kaçırdık" dersin.

"Aslında başarılıyız, şampiyon takım geçen sezona göre daha düşük puan aldı, biz daha fazla aldık" dersin.

Ama tabela öyle yazmaz. Gerçek olan da tabelanın yazdığıdır, gerisi hikayedir.

Bu futboldaki değişememe durumudur.

Siyaset mi?

Farklı değil ki...