Z Kuşağı bilmez, 90'lı yıllar birçok kişi için özel bir dönemdir.

Teknolojinin günümüzden çok uzak bir çağda seyrettiği, sosyal ilişkilerin yüz yüze kurulduğu bir zamandı.

Özellikle hafta sonları, arkadaşlarla bir araya gelmenin (sokakta buluşmanın), aileyle keyifli vakit geçirmenin ve bazen sadece rahatlamak için ayrılan zamanların değerini bilmek için mükemmel fırsatlardı.

Hafta sonları erkenden kalkıp çizgi filmleri izlemeyen yoktur aramızda. Taş Devri'nden tutun da Tom ve Jerry'ye kadar neler vardı neler. Biz çocuklar çizgi film izlerken, yetişkinler de elbette haberleri takip ederdi. Siyah beyaz filmler ve bir de o meşhur Pazar Konseri...

Hava güzelse, dışarıda geçirilen zaman çok değerliydi. Parklarda, bahçelerde veya sokaklarda oyunlar oynanır, bisiklet sürülürdü. Sadece bir top ile saatlerce eğlenebilir ve enerji atabilirdik.

90'ların hafta sonları, daha yavaş tempolu ve daha sosyal bir dönemi anlatırdı.

Teknolojinin hakim olmadığı, ancak insan ilişkilerinin ön planda olduğu bir zamandı. Basit mutlulukların ve birlikte geçirilen kaliteli zamanın değerini anlamak için harika bir dönemdi.

Bugünün hafta sonlarına baktığımızda hem ekonomik hem de sosyal ilişki açısından günümüz çocuklarına göre çok daha renkli günler yaşadık.

Bunları her ne kadar özenerek ve imrenerek anlatıyor olsak da aslında çocuklara bu hafta sonlarını yaşatamadığımız için biraz da üzülmemiz şart. Duvarlar arasına sıkışan, enerjilerini atmalarına izin vermediğimiz, kaygılandığımız günler yaşatıyoruz onlara ne yazık ki. Yaşananlara baktığımızda da maalesef buna mecbur olduğumuzu görüyoruz.