Hatırlar mısınız bu şarkıyı?

Tohumlar fidana,
Fidanlar ağaca,
Ağaçlar ormana,
Dönmeli yurdumda.

Yuvadır kuşlara,
Örtüdür toprağa,
Can verir doğaya,
Ormanlar yurdumda.

Bir tek dal kırmadan,
Ormansız kalmadan,
Her insan bir fidan,
Dikmeli yurdumda.

Çocukluğumuzda ilk öğrendiğimiz okul şarkılarındandır. Ne güzel değil mi sözleri? Ve ne kadar gerçek...

Hele ki küresel iklim değişikliği denen illeti buram buram hissettiğimiz ve sıcaktan bunaldığımız şu günlerde. Hala çocuklara öğretiyorlar mı bu şarkıyı bilmiyorum ama keşke büyüklere öğretebilseler...

Murathan Mungan'ın da söylediği gibi;

Biz büyüdük ve kirlendi dünya...

Betonlar arasına sıkışmış hayatlarımızda, toprak yerine asfaltta çürüttüğümüz tabanlarımızda, klimalara ve vantilatörlere sarıldığımız yuvalarımızda...

Hangisi bir çınar gölgesinde içilen çayın yerini tutar?

"Sıradan bir akşamüstü,
Durgun bir pazar günüydü"

Tam da Tarkan'ın şarkıda söylediği gibiydi. Şöyle bir sade kahve ile haberleri okumak ne de güzel olur diye düşündüm. Lakin güzel haber bulabilene aşk olsun.

Manşetleri geziyorum;

Cinayetler, kavgalar, kazalar, trafik çileleri... Ölen, öldürülen insanlar. Keyifli bir akşam olsun derken hevesim kursağımda kalıverdi. Kapatıp fal baksam, üç vakte kadar kendime bir yol çizer giderim. E mazota da zam var. Pek de mantıklı gelmedi.

Hiç mi güzel bir haber olmaz diyordum ki yine voleybol güldürdü yüzümüzü. Bu defa da A Milli Erkek Voleybol Takımımız ile sevindik. Önce Filenin Sultanları, şimdi de Filenin Efeleri.

Futbol mu? Orada sadece efeleniyoruz hepsi bu.

Mutlu kalın...