Sen varsın diye, hissetmiyoruz yalnızlığımızı..!

Yine aylardan Kasım...Kasım ayı: bir hüzün zamanıdır birçok kişi için...Ağaçların sararıp yapraklarını döktüğü bu sonbahar ayı, yıllar önce yaşadığımız ülkenin en büyük değerini de aramızdan aldı.

Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu, Kurtuluş Savaşı'mızın mimarı ve yaptığı devrimlerle ülkemizi çağdaş ülkeler seviyesine taşıyan Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk'ün aramızdan ayrılışının 87.yıldönümünde; biraz hüzün biraz da saygı ve özlemle önünde bir kez daha saygıyla eğiliyoruz.

İşte bu nedenle bu 10 Kasım gününde; sizlere yaşamı çaresizliklerle geçmiş ünlü bir insanın kısa hayat hikayesi ile hitap ediyorum.

Siz değerli okurlarıma; "Çaresizseniz çare sizsiniz." başlığı ile sunacağım bu yazıdan, inanıyorum ki sizlerde en az benim kadar etkileneceksiniz ve başarıya giden  o uzun yolu hissedeceksiniz. Zorlu, uzun ve dikenli yolu...

Biliyoruz ki; "Onu da arkadaşları sırtından vurmuştu" ama yılmadan ve yorulmadan Türkiye Cumhuriyeti yolculuğunu sürdürdü. Onur, gurur ve kararlılıkla...

İşte bir büyük insanın 57 yıllık hayat hikayesindeki satır başları...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7 Yaşındayken babasını kaybetti ve yetim kaldı. Yalnız ve içine kapanık biri olarak yaşamaya, oradan oraya sürüklenmeye başladı.

 8 Yaşında okuldan alındı ve köyde yaşadı. Zamanını tarlalarda kargaları kovalamakla geçirdi.

10 Yaşında yüzü kanlar içinde kalacak şekilde yeni okulundaki hocasından dayak yedi. Ailesi onu okuldan aldı. Sinir ve korkudan 3 gün evden çıkmadı.

17 Yaşında hayalindeki okulun istediği bölümü için gerekli not ortalamasını tutturamadı.

24 Yaşında tutuklandı. Günlerce sorguya çekildi.2 Ay bir hücrede hapis yattı.

25 Yaşında sürgüne gönderildi.

30 Yaşında kendisi başka şehirleri düşman elinden kurtarmaya çalışırken, doğduğu şehir düşmanların eline geçti.

30 Yaşında amiri, onu kendisinden uzaklaştırmak için başka göreve atanmasını sağladı. Yeni görevinde fiilen işsiz bırakıldı.

37 Yaşında böbrek hastalığından Viyana'da 2 ay hasta ve yalnız halde yattı.

37 Yaşında komutan olarak atandığı ordu dağıtıldı.

38 Yaşında Savunma Bakanı tarafından görevinden atıldı.

38 Yaşında bir toplantıda giyebileceği bir tek sivil elbisesi bile yoktu ve başkasından bir redingot ödünç aldı. Ayrıca cebinde 80 lirası vardı.

Yine 38 yaşında kendisi için tutuklama kararı çıkarıldı.

38 Yaşında en yakın 5 arkadaşından üçü, onun kongre temsil heyetine üye olmaması için oy kullandı. Bir yıl sonra idam cezasına çarptırıldı.

Sonra ne oldu ?..42 Yaşında; Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı oldu.

*                                      *                                      *                                    *

Yukarıda okuduğunuz öykü; efsanevi lider Mustafa Kemal Atatürk'e aittir.

Şimdi düşünün bakalım; sizin başarılı olmanızı engelleyen ama Atatürk'ün karşısına çıkmamış bir engel var mı..?

Başarınızın önündeki engel ne ?..

Paranız mı yok ?..Atatürk'ün de yoktu.

Sağlığınız mı bozuk ?..Atatürk'ün de bozuktu.

Bazı yakın arkadaşlarınız sizi arkadan mı vurdu ?..Atatürk'e de vurdular.

Amirleriniz hakkınızı mı yiyor ?..Atatürk'ünkini de yemişlerdi.

Sizden daha beceriksiz ama hırslı insanlar, sizden daha mı hızlı yükselip size amirlik mi yapıyor ?..Atatürk'ün de başına gelmişti.

Aileniz çok zengin değil mi ?..Türkiye Cumhuriyeti'nin kurucusu Atatürk'ün de değildi.

                              HER ŞEY SENİNLE BAŞLAR..!                

Yukarıdaki öykü ve yorumlar; ünlü yazar Mümin Sekman'ın yazdığı "Her şey seninle başlar" isimli sosyal başarı kitabından alınmıştır. Bu kitabı bana, geçmiş yıllardaki bir doğum günümde sevdiğim bir arkadaşım hediye etmişti. Ve şu anda bu yapıt benim başucu kitaplarından biri olarak, kitaplığımın en gözle görünür yerinde durmaktadır.

Madem...Bugün günlerden Atatürk...Onu yukarıda yer alan bu samimi yazı ile anmak ve anlamak boynumuzun borcudur.

Biliyoruz ki; biz ondan sonra hep eksik kaldık. Her 10 Kasım'da hüzünlendik ve üzüldük.

Ama yıllarca" Atatürk yüreğimizde yaşıyor" diye hissetmedik bu yalnızlığımızı...

O nedenle 87 yıl sonra bile sevgi, saygı ve özlemle anıyoruz onu bir kez daha...

Unutmuyoruz, unutturmuyoruz.

Ruhu şad, gittiği yer cenneti olsun.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------