Bursa'da yıllardır tartışılan konuya çözüm aranıyor!

Sahipsiz hayvanlar meselesi...

Yıllardır tartışılan, herkesin bir fikri olan ancak kalıcı çözümlerin bir türlü üretilemediği karmaşık hale dönüşen konu. Kimin sorumluluğunda olduğu da hala muamma... Sorun, devlet-belediye-vatandaş üçgeninde düğümlenip kalıyor.

Sahipsiz hayvanlar, kimimiz için hayatımızın doğal bir parçası.  Usta sanatçı Sadri Alışık'ın Avare filmindeki, "Sokak köpeklerine selam vermek" diye başlayan repliği misali...

Ancak kimimiz için durum tamamen farklı. Sabah işe veya okula giderken karşılaştığı, kovalandığı, bazen de saldırıya maruz kaldığı büyük korku. Bu konuda en kötüsü de oldu, maalesef ölümler yaşandı. 2 yılda  50'si çocuk, 107 kişi...

Bir yanda merhamet ve sevgi, diğer yanda ise güvenlik ve huzur beklentisi. Her iki taraf da sonuna kadar haklı.

***

Tam da bu konuda, Bursa Valiliği'nde 'rutin bir toplantı' diye geçiştirilmeyecek türden bir buluşma gerçekleşti. Vali Erol Ayyıldız'ın başkanlığındaki toplantıya şehrin belediye başkanları, yetkilileri ve kamu kurumlarının müdürleri katıldı.  Masadaki konu; 'kim geldi, kim gelmedi, kim ne giydi, kim nereye oturdu?' gibi detaylarla dedikoduya meze edilmeyecek kadar önemli. Gerek yok!

Toplantıda, sahipsiz hayvanların durumu, kısırlaştırma çalışmaları ve barınak kapasitelerinin artırılması gibi konular konuşuldu. Belediye başkanları bölgelerindeki mevcut durumu ve yapılması gerekenleri tek tek anlattı.

Görünen tabloda Bursa'daki tüm sorumluların masa etrafında toplanması, sadece bürokratik bir buluşma değil. Şehrin ortak çağrısının somut yansıması, "Bu sorun hepimizin" bilincinin kanıtı gibi. İyi düşünüp böyle yorumlamak istiyorum.

Çünkü dağınık çabaların kalıcı bir çözüm üretmediğini tecrübe ettik. Sahipsiz hayvanların toplanıp başka başka ilçelere, sınır illere bırakıldıklarını da duyduk.

Hatta ne acı ki, Türkiye'de infiale neden olan, vicdanları yaralayan uygulamalara da tanıklık ettik. Etmez olaydık...

***

Verilere göre Türkiye'de 5 milyondan fazla, Bursa'da ise 100 binden fazla sahipsiz köpek var. Her biri vicdani açıdan açlık, hastalık; toplumsal açıdan ise yaygın korku ve güvensizlik demek.

Bu konuşularak veya istatistiklerle azaltılamayacak kadar ağır bir yük. İşte bu nedenle, mesele artık "kaç tane oldukları" değil, "ne yapacağımız" sorusudur ve masa etrafında toplanan iradenin, kangren olmuş soruna karşı kararlılığını göstereceği bir sınavıdır.

Çözüm ne itlaf gibi cani bir uygulamadır ne de her şey yolundaymış gibi başımızı kuma gömmektir.

Ne hayvanlara duyulan sevgi göz ardı edilebilir ne de insanların güvenlik kaygıları yok sayılabilir.

Gerçek çözüm, bu iki uç nokta dışında, kararlı, bilimsel ve merhametli bir yolda yatıyor. Her iki tarafın da haklı kaygılarını giderildiği ortak bir yol...

Ve artık konuşmak değil, icraat zamanı. Şimdi, hem insan hem hayvan için daha güvenli, daha merhametli bir yaşamı oluşturma zamanıdır!