Umudumuzu yitirmiyoruz...

Konuşacak çok şeyimiz olacak.

Alacağımız çok dersimiz olacak.

Şüphesiz.

Ders almakta çok geç kalsak da. 

Ancak yaşam haberleri almakla ilgili umudumuzu korumaya devam ediyoruz.

Azalsa da mücize kurtuluşları görebiliyoruz. 

Hele o minik bedenlerin kurtuluşlarını görünce umudumuz artıyor.

Son ana kadar da enkaz altından canlı çıkanları görme ümidimiz sürecek. 

"Artık zor" dediğimiz zaman dilimine girmiş olsak da yaşama tutunan bedenleri görebiliyoruz.

Arama kurtarma faaliyetlerinde tüm olumsuzluklara rağmen canla başla çalışanları görünce gözlerimiz doluyor.

Teknolojik imkanlarla hayatta kalanlara ulaşmaya çalışıyorlar.

Ve mucize kurtuluşlar gerçekleşebiliyor.

Ülkemizde bu dayanışma ruhunun henüz bitmediğini görmek çok önemli.

Hatta artık "ihtiyaç halinde gerekli yardımları gönderin" deme noktasındayız.

Yani gerekli malzemelerin gönderilmesi gerekli.

Gıda konusunda ise ihtiyaç oranında ve sürekli bir köprünün kurulması gerekli.

Her ne kadar geçici sığınma çadırları kurulmuş olsa da yardımların gönderilmesi kıymetli olacaktır.

Tüm yardımların ulaştırılması konusu AFAD'ın koordinasyonunda sürmekte.

Yani herhangi bir noktadan gelen tüm yardımlar AFAD ile koordine halinde.

İş makineleri de bölgeye ulaştıktan sonra Valilikler ve AFAD'ın koordinasyonuna dahil olmakta. 

Yapacağı çalışmalar rastgele olmamakta. 

İlk günler bir karmaşa yaşansa da ilk gördükleri ve acil ihtiyaç duyulan yerlere müdahale etseler de yetkililerin yönlendirmesiyle çalışma yürütmekteler artık.

Zaman zaman illerden giden belediye ya da sivil toplum kuruluşlarının paylaşımlarına tanıklık ediyoruz.

"Ekiplerimiz bir bebeği kurtardı" şeklinde.

Beraberinde fotoğraflar da paylaşılıyor.

Ya da illerden gönderilen yardım tırları deprem bölgesine ulaştığında milletvekilleri ile fotoğraflar yayınlanmakta. 

Yardımla ilgili seferber olmak, birbirleriyle yarışma halinde olmak önemli olsa da reklamının yapılması düşündürücü olsa gerek.

Neyse.

Biz bu gayreti görmekle ilgilenmiş olalım.

Zaman ilerlese de yaşam belirtilerine ilişkin tahminler azalsa da umudumuzu kaybetmiş değiliz.

"Artık zor" dediğimiz anda bile yaşam haberleri alıyoruz.

Bu da halen umutlu olmamızı sağlıyor.

Umudumuzu koruyoruz.

Yeni yaşam haberlerini dört gözle bekliyoruz.