Nerede kaldı altın madalyalar?

Paris 2024 Olimpiyatları 11 Ağustos'ta bitecek 

Geçen süreçte sporcularımızın maalesef dişe dokunur başarılarına tanıklık edemedik.

Her kategoride iyi hazırlanmıştık. Tuttuğumuzu yere yapıştıracak, 12'den vuracaktık! 

Nedense hep sıfır çekiyoruz, bir şeyleri başarıyoruz da acaba ben mi göremiyorum?

Bu işi çok bilenler (!) gitmeden önce öyle konuşuyorlardı. 

Er meydanlarının havası farklı oluyormuş.

Paris'te cemi cümle yeniden öğrettiler ki, ben bu durumu içime hiç sindiremiyorum.

Hani madalyalar kazanacak, Türkiye'nin yüzünü güldürecektik? 

11 Ağustos'ta bitecek olimpiyatlarda henüz altın madalyamız yok. 

Bugüne kadar yaşadıklarımızsa tam bir hayal kırıklığı.

Kalan günlerde gelebilir mi bekleyip, göreceğiz.

En büyük umudumuz kadın boksörlerimiz...

Finale yükselen iki boksörümüz Buse Naz Çakıroğlu ile Hatice Akbaş'a dua edelim de; vurdukları yumrukları onlara altın olarak dönsün.

Bu kadarla olsa yine iyi. Neredeyse kimsenin üzerine gidemediği bir utanç durumumuz var ki yazmazsam olmazdı.

Olimpiyatlara hazırlık döneminde başında adam gibi bir doktoru olmadığı için (!) bile bile yasaklı ilaç kullandırılarak doping yapmış pozisyona düşürdüğümüz Rıza Kayaalp hakkını kimseye helal etmese yeridir.

Çocukcağıza belki de son olimpiyatında en büyük zararı kendi kendimize verdik.

Kendisine örtülü ötenazi uygulayanlar acaba bunun hesabını vicdanlarında verebilecek midir merak ediyorum! 

Şimdi elde kala kala serbestçi Taha Akgül'ümüz kaldı. 

Allah nazarlardan, kazalardan saklasın da; kariyerinin sonlarına doğru Paris'i inşallah altınla kapatarak ata sporumuz güreşin gururu olmaya devam eder.

Sayın bakanla kafile yöneticilerimiz madalya sıralamasına bakıyorlar mı acaba?

En altlardayız, en altlarda! 

50-55 arasındaki skalada gezinip duruyor canım Türkiye'm.

Altınsız ve moralsiz bir şekilde!

Üstümüzde haritada yerini gösteremeyeceğimiz ülkeler bile bize fark atmış durumda! 

Ne acı ve düşündürücü değil mi?

Örneğin Julien Alfred adını duydunuz mu?

Bilmeyenleri fazla merakta bırakmadan söyleyelim;

2021 sayımıyla 184.401 nüfusu, 620 kilometre kare yüz ölçümü olan Batı Hint adaları da denilen Karayip Denizindeki Küçük Antillerin bir parçası olan Saint Lucia adasının mütevazi bir sporcusu.

İşte ismini cismini kimsenin bilmediği bu sporcu kadınlar 100 metre finalini 10.72 ile koşarak altın madalyayı boynuna taktı.

Bugün olsa olsa 200 bin nüfusu olan bir adadan çıkan atlet ülkesinin tarihine ilk altın madalyasını kazandırırken; 85 milyonluk koskocaman Türkiye Paris'te günlerini 'ha bugün alacağız, ha yarın' diyerek geçirmekte.

Sporcularımızın performansları yerlerde geziniyor sözün özü. 

Bu kötü tablonun nasıl açıklaması yapılacak, hangi mazeretlerin arkasına sığınılacak? 

Türkiye'ye dönüşte kim ne şekilde 'çevir kazı yanmasın' misali hamasi nutuklarla başarısızlığımızı ört bas etmeye çalışacak mutlaka göreceğiz! 

Şimdi;

Ekşimik suratlı insanlara dönüştüğümüz şu günlerde en büyük umudumuzun Filenin Sultanları olması ilahi adaletten başka bir şey değildir.

Cumhuriyet ve Atatürk düşmanı soyu sopu belirsiz örgütlenmiş bağnazların soysal medya üzerinden her Allahın günü cinsiyeti, makyajı ve giydiği şortu üzerinden linç etmeye çalıştığı Sultanlar oyunların bitiminde kürsünün bir basamağında kendilerine yer bulabilirse eğer;

Kızlarımız şen gidip yaslı dönmeye hazırlanan Türkiye'min kazanılmış en büyük olimpiyat başarısının parçaları olarak tarihe geçeceklerdir.

İnadına başarın kızlar! 

İnadına üç madalyadan birisi boynunuza takılmış bir şekilde dönüş uçağındaki koltuklarınıza oturun! 

Sıfatınız olarak omuzlarınıza yaftalanmış 'Atatürk'ün kızları' olmanın ayrıcalığını ayaklar altına aldırmayın! 

Hele yarın gece İtalya'yı eler, bir de finalde şampiyon olursanız...

Değmeyin o zaman güzel ülkemin demokrat insanlarının keyfine.

Güveniyoruz, başaracaksınız inşallah!