Fabrika ayarlarımıza döner miyiz?

Ne ilginç değil mi?

7'si de 70'i geçmişi arıyor ülkemizde.

Güven duygusu kayboldu gitti.

En yakınım dedikleriniz sırtınızdan hançerleyince 'ne oluyor bize' diyenlerin sayısı artıyor.

Trafikte yol verme kavgalarında kan dökülüyor, insanlar öldürülüyor.

Şiddet tüm canlılar için geçerli ve yasal hale geldi.

Ruhsatsız silahlar maşallah herkesin belinde.

Nereden, nasıl bulunuyor?

Kaça satılıyor?

Merak konusu.

Cezai yaptırımlar kişilere göre değişiyor.

Öyle olunca da 'abisi, dayısı' nüfuslu yerlerde olanların sırtı yere gelmiyor.

Bir süre sonra da suç makinesine dönüşüveriyorlar.

Yan baktın, kıza sarktın, gürültü yaptın, tipini sevmedim gibi sudan sebeplerle çıkan kavgalar ülkenin dört bir yanını sardı.

Biz bu değildik.

Niye böyle olduk diye soruyoruz hep birbirimize.

Suriyeli, Afganlı sığınmacıların birbirleriyle olan kavgalarını hep izledik ülkemize geldiklerinden buyana.

Biz mi onlara benzedik?

Hoşgörü, saygı, sevgi çoktan kayboldu gitti.

Kimse kimseyi beğenmiyor.

En küçük eleştiride kıyametler kopuyor.

Gözünün önünde vurulan, dayak insanları görmezden geliyoruz.

Yaşananları yok sayıp başka dilde konuşan vatandaş gibi davranıyoruz.

Fabrika ayarlarımıza geri dönebilir miyiz?

Hiç sanmıyorum.

7 yaşındaki çocuk da 70 yaşındaki yetişkinde mutsuz işin özü.

Sokaklar eskisi gibi güvenli değil.

Ne çocuklar ne de yetişkinler için.

Sevinmeyi bile silah patlatarak kutlar olduk.

Gençler yurt dışına gitmek, Avrupa ülkelerinde yaşamak istiyor diye sızlanıyoruz.

Ne yapsınlar?

Ya da haksızlar mı?

Velhasıl

Çocukluğumdaki ülkemi, Bursa'yı geri istiyorum.

Dürüst, nezaketli, saygılı ve temiz insanların çoğunlukta olduğu güzel ülkem ve kentim hayallerde kalmasın.